સપ્તરંગી સબંધ

Posted by: Rubina Vhora Category: ચિંતન લેખો Comments: 157

એક મુલાકાત
સાવ ફિક્કી પડેલી જીંદગીમાં,
તું કડક ‘ચા’ નો લાગે રે સ્વાદ છે.!
ઝેર જીરવવા જીવતર તણા,
મિત્ર તવ સાથ કો આશીર્વાદ છે!
ભાવ ના અભિવ્યક્ત થયો જે કલમે
તું એવો કો ઉન્માદ છે!!
શબ્દ હું જે ના લખી શક્યો કલમે
તું એનો જ અનુવાદ છે !
-આસક્ત
જીવન પણ કેટલું અજીબ છે જે નથી તે મેળવવા દોડાદોડી કરી હાંફી જઈએ છીએ અને એ મળી જાય પછી એની કદર નથી ક એનું મહત્વ રહેતું નથી . હું નાની હતી ત્યારે મને મન માં થતું હું મોટી કયારે થઈશ? મને (આપણને બધાને ) મોટા થવાની એટલી ઉતાવળ હતી કે વારંવાર ટેબ્લે ખુરશી પર ચઢી ને મમ્મી-પપ્પા ની ઉચાઈ સાથે માપ કાઢતી અને કેહતી લ્યો ! હું તમારા કરતાય મોટી થઇ ગઈ છું ત્યારે નાના થવાની બાળપણ માં જવાની ઈચ્છા રોકી શકાતી નથી કાશ ! એ બાળપણ એ શાળા ના દિવસો …..એ કોલેજ જીવન …એ મિત્રો સાથે ની યાદગાર પળો ….પાછા જીવાય જાય …કાશ ! ફરી એ ક્ષણો માં પોહચી જવાય !….
આ મારી જ નહિ કદાચ આપ સૌ મિત્રો ની પણ આવી જ લાગણી હશે બરાબર ને ? પણ….
અરે ! અરે ! હા હું ત્યાં તે વાત પર જ આવું છું .તમને થશે આ શું કહે છે.?…શું કહે છે? આ ? તમને ખબર છે આ પળો ને ક્ષણો નેય ફરી જીવાય છે. હા ..આ ગુજરેલા જમાનાને પણ ફરી જીવી શકાય છે.
એકાદ વર્ષ પહેલાની વાત ..મારી સાથે ની શાળાની બે બહેનપણીઓં અમે ત્રણ પાક્કા મિત્રો ..યાસ્મીન, ભાવિષા અને હું રૂબીના .. એ માંથી હું નવસારી સ્થાયી થઇ મારી બીજી બહેનપણી બરોડા માં ..પણ અ ત્રીજી મિત્ર …થોડા વર્ષો પહેલા ફોન સંપર્ક થી કોન્ટેક્ટમાં ખરા પણ હમણાં બે ત્રણ વર્ષ થી સંપર્ક તુટ્યો ….જીવન ની કથા વ્યથામાં ને સામાજિક જવાબદારી માં કયાંક ખોવાયો કે આ બહેનપણી સંપર્ક માંથી ખોવાઈ એય યાદ ન રહ્યું એટલો સમય જ ના મળ્યો (આ સમય ન મળવો એ માત્ર એક સુંદર બહાનું જ છે .મિત્રો !) ખેર પછી એકવાર મિત્રો બહેનપણી ને શોધવી જોઈએ ..એટલે ફોનસંપર્ક શોધીયા,ફેસબુક,ઈન્સ્ટા પર મેસેજ મુક્યા…પણ ..એ નામ થી અંતે એ ભણતી તે જુના ઘર નો સંપર્ક કરાયો ..ગામ નાનું એટલે વાયા વાયા ખબર પૂછતા ખબર થઇ કે આ બહેન (ભાવિષા) બોરસદમાં કયાંક રહે છે. લગ્ન પછી પરિજનો વિદેશ ગયા અને એ બોરસદ માં સ્થાયી થઇ અને પછી થયો શોધખોળનો દોર ….મિત્રની આવી અનોખી શોધ કદાચ કોઈએ નહીં જ કરી હોય એવું હું ખાતરી પૂર્વક કહી શકું. બસ આટલી ખબર હતી કે- ‘બોરસદ’ માં કોઈ મંદિર ની સામેની સોસાયટી માં રહે છે. આ ભાવિષા – બોરસદ ના જેટલા મંદિર હતા એકેએક મંદિરની સામેની સોસાયટી માં રીતસર ઘર ઘર ની જાળીઓં ખખડાવી –બેલવગળી ભાવિષા નામની કોઈ છોકરી (લેડીસ) રહે છે. તેવી પુછપરછ કરી અને આખરે પાંચ કલાકની સખત મહેનત પછી એ ઘર મળ્યું જ્યાં ‘મારી આ ભાવિષા’ મારી બહેનપણી દોસ્તાર રહેતી હતી અને પછી એ મીઠીમધુરી લાગણી સભર મુલાકાત …આંખોમાં આસું અને હોઠ પર મુસ્કાન આ લખી રહી છું ત્યારે પણ એ ખુશીની એક મીઠી ચમક અને હાસ્ય લહેરખી મારા ચેહરા પર ફરકી જાય છે. કેટલીયે વાર વાતો માં વ્હાલનો ઉમળકો વેરી એકબીજાને ભેટ્યા હશું યાદ નથી .કલાક જેટલા સમય પછી તો એને યાદ આવ્યું કે મેં પાણી પણ આપ્યું નથી .ઘર માં બનેલા જમવાનો પ્રેમ ભર્યો આગ્રહ હું રોકી ના શકી અને એના હાથથી બનેલા બાજરીના રોટલા ને શાક નો રસાસ્વાદ આજેય મારા મનડામાં ભરીભરી ને પડ્યો છે. નીકળતી વેળા ‘સુદામાના તાંદુલ’ જેવી અમુલ્ય ભેટ પણ મળી.એના હાથે ઘરઘંટી માં દળેલો ‘બાજરી નો લોટ’ એ થેલી માં ભરી આપ્યો . જે આજેય પેક થઈ મારા ફ્રિજમાં પડ્યો છે. સચવાયો છે. જયારે હાથ ફેરવું ત્યારે મારી વહાલી બહેનપણીની, મિત્રની મીઠી મહેક વ્હાલ મને આજેય એમાં અનુભવાય છે. આ છે જીવનની યાદગાર પળો ……લાખો કરોડો ખર્ચતાય ના મળે તેવી વીતેલા જીવનની આહલાદક ,અતુલ્ય , અમૂલ્ય પળો જાણે એ બાળપણની ક્ષણો ફરી જીવાય ગઈ. જોયું …! જીવાય છે. ને ગુજરેલો વીતેલો સમય …….
હમણાં દિવાળી પર અમારી આણંદ આર્ટસ કોલેજના મિત્રોનું એક ગ્રુપ ભેગું થયું. શોધી શોધી ને મિત્રોને ભેગા કરી હોટલ માં ગયા .જૂની યાદોને તાજા કરી.પ્રોફેસરો ,આચાર્ય ,અમારા વિષય શિક્ષકો ને યાદ કર્યા અમે કરેલા તોફાનો …અને એ તોફાનોની સજા ઓં જાણે આજના જીવનની કસોટીઓંને પાર પાડવા મળી હોય તેવો અનુભવ થયો .મિત્રોના જીવનની જાતજાતની વાતો …મજાકો ..ધોળા થઇ ગયેલા અમર વાળ ની મશ્કરીઓં …કેટકેટલું ….હૃદયને ધરાઈ ધરાઈ ને મળેલું આ મીઠી યાદોનું સંભારણું ……
આ સંભારણા ,આ મીઠી યાદો જીવન જીવવાની હામ પૂરી પાડે છે. બીજા થોડા વર્ષો જીવવાનો મુદામાલ આ મુલાકાતો માંથી જ મળે છે. મિત્રો! જીવનની ઘટમાળ માં જીવનની સંઘર્ષમય દોડધામમાં કેટલીકવાર હસવાનું અરે જીવવાનુ જ ભૂલી જઈએ છે આપણે. ત્યારે આ જૂની યાદોના મીઠા મધુરા સંભારણા, મશ્કરીઓં, મજાક આપણ જીવનમાં એક નવો જ જીવનસંચાર કરી જાય છે. મોબાઇલને યુઝ કર્યા પછી એની બેટરીને ચાર્જ કરવી પડે છે. તેમ જીવન સંઘર્ષ પડકારો અને સમસ્યાઓ સારા નરસાં પ્રસંગો …જીવનની મન મશતીષ્ક અને શરીરની બેટરીને ઉતારી નાખે છે. ત્યારે આવી મુલાકાતો એ બધાને સ્પીડચાર્જની જેમ ૧૦૦ % ચાર્જ કરી નાખે છે. ખરું ને કોઈએ સાચું જ કહ્યું છે. મિત્રો!….
એક મુલાકાત જરૂરી હૈ…..
જીંદા રેહને કે લીએ!!
તો ચાલો ! શોધી કાઢો બાળપણના મિત્રો ને …શાળાના સહાધ્યાયીઓંને …..કોલેજના ભાઈબંધો બહેનપણીઓંને….અને ફરી કેદ કરી લો સમયને તમારી મુઠ્ઠીમાં .
નવું કોઈ ના મળે તો ચાલશે …..
મળેલા ખોવાય ના જાય તે જો જો !!

*રૂબીના વોહરા
*નવસારી

Share On Social Media

Author

Comments (157)

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *