સુખની ક્ષિતિજે….

Posted by: Rubina Vhora Category: ચિંતન લેખો Comments: 781

 

સુખની ક્ષિતિજે ……….

દુનિયામે કિતના ગમ હે ..
મેરા ગમ કિતના કમ હેં.
લોગો કા ગમ દેખા તો ….
મેં અપના ગમ ભૂલ ગઈ !
-અજ્ઞાત
અલ્લાહે-ઈશ્વરે આપણને કેટકેટલી નેઅમતોથી(ઇનામોથી) નવાજ્યા છે.એ આમ તો આપણને સમજાતું જ નથી પરંતુ ક્યારેક આપણે કોઈ એવા વ્યક્તિને મળીએ કે જોઈએ જેને જોયા પછી આપણને એમ લાગે અરે ! અલ્લાહે-ઈશ્વરે મને કેટકેટલું સુખ આપ્યું છે, સુખ સંપન્ન જીવન આપ્યું છે.
હું વ્યવસાયે ટીચર એટલે ઘર,નોકરી ની જવાબદારીઓં એકસાથે આવે …શાળા,મીટીંગ,તાલીમો ,સેમીનાર ,પરીક્ષાઓં અને સાથે ઘર-સમાજની સામાજિક જવાબદારીઓં તો ખરી જ …ક્યારેક ખૂબ ફરિયાદો થાય …મારે આ કરવાનું.. આ નથી …પેલું નથી ..સમય નથી …અને ત્યારે….અલ્લાહ-ઈશ્વર સમયાંતરે એવી ઘટનાઓની ઘટમાળ સર્જે કે આપણને થાય …ઓંહ !મારે તો ફક્ત આટલુજ કરવાનું છે
મને તો આટલીજ તકલીફ છે.દુખ છે ….આભાર ઈશ્વર! મારી સાથે પણ આવુજ બન્યું.થોડા દિવસ પહેલા બજારમાં જવાનું થયું. એક લારી વાળા ભાઈએ બટાકાનો ભાવ પૂછ્યો. સામે એક તંદુરસ્ત,હર્ષ્પુષ્ટ વ્યક્તિએ જવાબ આપ્યો – ૩૦ રૂ કિલો મેં બટકા જોખાવ્યા.અને પૈસા કાઢતી જ હતી ત્યાં પેલા ભાઈ બોલ્યા કાંદા …બેન કાંદા પણ સારા છે. લઇ લ્યો ને ! ચાલ, લઈ મુકું એવી અહેસાનની ભાવનાથી તે પણ લઇ લીધા ભાઈએ ૬૦ રૂપિયા થયા એમ કેહતા એક પચાસ ની અને એક દસની નોટ કાઢી તે વ્યકિત સામે ધરી.તેણે પૂછ્યું કેટલા છે.?મનમાં થયું આ આંધળો છે …દેખાતું નહિ હોય …સાઠ રૂ છે.તે અચાનક તે ભાઈ ફરી થી બોલ્યા અલગ અલગ આપજો હમ્મ બેન મેં આશ્ચર્યથી તેમની સામે જોયું (ખરેખર તો ગુસ્સાથી)બાજુમાં ફ્રૂટની લારી લઇ ઉભેલો ભાઈ જરાક સ્મિત સાથે બોલ્યા દેખાતું નથી ને એટલે ! મને લાગ્યું કે તે મજાકમાં બોલે છે.મેં ફરી બંને નોટ અલગ અલગ આપોને ! મેં મો વકાસી જરા ઝટકા સાથે આ પચાસ અને આ દસ કહી લારીવાળા ભાઈને પૈસા ધર્યા.ભાઈએ ખૂબ સરસ સાલસ સ્મિત સાથે હાથ લંબાઈ પૈસા લેતા કહ્યું –“બેના દેખાય નહિ ને …એટલે આમ અલગ અલગ નોટ લેવાનો આગ્રહ રાખું છું.” મારું હર્દય એક ધબકાર ચુકી ગયું. મેં ભાઈ ને પૂછ્યું –ભાઈ ! બિલકુલ નહિ દેખાય તમને ?ભાઈએ એજ સ્મિત સાથે કહ્યું –‘ના’રામભરોસે લારી લઈને બેસું છું.લોકો સારા છે.ને એટલે ….અને એમનું એ સાલસ સ્મિત મારા હોઠે પણ આવી ગયું અને તરત આંખો માં આસું પણ ..હું મારી જાત ને સંભાળી ત્યાંથી નીકળી પણ …મારી આંખોની અશ્રુધરાને હું રોકી ન શકી !
અહો! ઉપકાર હે ઈશ્વર ! અય અલ્લાહ ! આભાર ! આંખોની રોશની આપવા માટે, તે બનાવેલી દુનિયાને જોવાની તક આપવા માટે ,તે સર્જેલા આ રંગોને માણવા માટે ,તે બનાવેલા લોકોને નીરખવાની તક આપવા માટે …ત્યારે થયું કે ‘હું’ દુનિયાની સૌથી ધનવાન વ્યકિત છું.આજે તો જાણે ઈશ્વરે મને કઈક એહસાસ કરાવવાનો નિર્ધાર જ કર્યો હતો ..ઘરના કામકાજથી પરવારીને રાત્રે પથારી એ પડીએ એટલે થાક સાથે સુખનો આરામનો એહસાસ થાય અને નવરાશ ની પળો મણlય …જમી પરવારીને મોબઈલ લઇ પથારીમાં આડી પડી અને અચાનક એક ગ્રુપ માં મુકાયેલો વીડિઓ જોયો…
એક વૃદ્ધ કાકા રેલ્વે સ્ટેશન પર સૂકી રોટલીને રેલ્વે સ્ટેશનના સાર્વજનિક નળ ના પાણીમાં બે-ત્રણ વાર પલાળી અરે ! જાણે રીતસર ધોઈને …બટકું ભરીને ખાવાં લાગ્યl.અનેકો દિવસ થી જાણે ભૂખ્યા હોય તેમ આનંદથી ચેહરા પર કોઈપણ પ્રકારની ફરિયાદ-ઉચાટ ના ભાવો વિના ..સંતોષથી ખાઈ રહ્યા હતા.અને…ફરી અંદર અંતરઆત્મા માંથી કઈક ઝણઝણlટી થઇ….કઈક હચમચી ગયું. બે નહિ ત્રણ..ચાર..ટાઈમ મનગમતું ભોજન….કપડાં..સૂવામાટે બેડ ..ઘર..કાર અને કેટકેટલી ભવ્યાતિભવ્ય સંપન્નતા મેળવ્યા પછી પણ મારી પાસે આ નથી ..તે નથી ..ની ફરિયાદો આપણે દિવસભર કરીએ છીએ .આ દ્રશ્ય હર્દય કંપાવી જાય તેવું દ્રશ્ય જોયા બાદ થયું …હું તો ખૂબ સુખી છું. શું નથી મારી પાસે ? શેનો ઉચાટ-ફરિયાદ –અંસંતોષ છે. આપણને ઈશ્વર અલ્લાહ અને સમય થી …?
દુનિયામાં લાખો-કરોડો લોકો પાસે જીવન જીવવાની પ્રાથમિક જરૂરિયાતો નથી અને આપણને ફરિયાદોની ડાયરીઓમાંથી ઉચા આવતા નથી. “બધું હોવા છતા દુ:ખી છે. “ એની ખુશી ,સુખ,આનંદ નથી ઉજ્વલતા પણ ‘નથી’ તેની ફરિયાદ,દુઃખ અને તકલીફ આપણને અંદરને અંદર કોરી ખાય છે.સુખ હોવા છતા ભોગવી નથી શકતા આપણે લોકો….
સવારે સુપ્રભાતના મેસેજમાં જાતજાતની ફિલોસોફીના મેસેજ મૂકી અરે! ફક્ત ફોરવર્ડ કરી આપણે સમયને જીતી લીધો હોય, સુખ મેળવી લીધું હોય તેવી વ્યર્થ લાગણી ઘડીકભર માટે અનુભવી એ છીએ અને પછી દિવસભર ફરિયાદો…ફરિયાદો..ફરિયાદો….સુખ ક્યાં છે ? મિત્રો, આનંદની પળો ક્યાં છે ? શાંતિ તો જીવનમાં છે જ ક્યાં ?…આવા અનેકો પ્રશ્નો દિવસભર રડી રડીને કેહતા આપણે થાકતા નથી .પણ…આપણ વિચરીએ છીએ ખરા ..સુખ તો આપણા જ મન,વિચાર અને કર્મ માં છે.આનંદની પળો તો દરેક ક્ષણે ક્ષણ માં ઠાંસી-ઠાંસી ને ભરી છે.મિત્રો સાથે મળવાનું ખુશી ,દીકરી સાથે વાતો કરવાની ખુશી ,આડોશ-પડોશ માં બેસી ગપ-સપ કરવાની ખુશી,લારીએ ઉભારહી ગપાગપ પાણીપુરી ખાવાનો આનંદ ..દાંડીના કે તીથલ ના દરિયે બેસી પોપરીન ખાવાનો આનંદ…સાપુતારા ની પર્વતો-ખીણો ની એ અલૌકિક મઝા …લગ્નમાં તૈયાર થઈ મહાલ્વાની મઝા…ભલે જેવું હોય હોય તેવું ઘરના પલંગ પર લાંબા થઈ આરામથી ટીવી સીરીયલની લ્હાણી કરવાનો આનંદ..પોપકોર્નની ઉજવણી સાથે થીયેટર માં જઈ મૂવીની મઝા માણવાનો આનંદ ..અરે ! અલ્લાહ-ઈશ્વરે રચેલી આ સુંદર દુનિયાને માણવાનો મસ્ત અનેરો આનંદ….
આ આનંદ અને ખુશી ક્યાં આપણે વેચાતી ખરીદવાની હોય છે ?આ તો આપણા મનની આનંદમય ક્ષણો છે જે આપણે જ માણવાની હોય છે.કેમ ખરું ને ?..”નથી “ ના દુઃખમાં અને અફસોસમાં “છે” ની ખુશી અને આનંદ માણવાનો રહી જાય છે.એવું નથી લાગતું ?કેમ આ નથી તેને ફરી ફરી યાદ કરી ફરિયાદ કરીએ છીએ ?કેમ સુખ શોધવાની આપણી દ્રષ્ટિ બદલાતી નથી ?જેમ જાતે જ દુઃખ ને વોહરી સુખની પળોને ત્યજીએ છીએ આપણે ?કેમ?
અંતમાં..ચાલો,આ આનંદને ,સુખને કહીએ ………..

નિરાશાઓની પેલે પાર ,
ક્યરેક તો મળ મને !
આ ક્ષિતિજોની સામે ધાર,
ક્યારેક તો મળ મને !
આશાઓની ઉગે સવાર ,
કયારેક તો મળ મને !–રૂબી

રૂબીના વ્હોરા.

નવસારી

Share On Social Media

Author

Comments (781)